تاریخچه صنعت انبوهسازی و املاک در ایران
صنعت انبوهسازی و ساختوساز در ایران سابقهای چند دههای دارد و همواره در پیوند با روندهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور شکل گرفته و تحول یافته است. نخستین سنگبنای قانونی در حوزه املاک و مستغلات ایران، با تصویب قانون مدنی در سال ۱۳۰۷ گذاشته شد؛ قانونی که مباحث مالکیت، اجاره و نقل و انتقالات ملکی را بهطور رسمی و حقوقی ساماندهی کرد.
با ورود به دهه ۱۳۴۰ و در پی رشد شهرنشینی، مهاجرت از روستاها به شهرها و افزایش تقاضا برای مسکن، نیاز به ساختوسازهای گسترده و سیستماتیک بهشدت احساس شد. این روند، آغازگر دوران جدیدی در بخش مسکن بود و شکلگیری فعالیتهای انبوهسازی را بهعنوان راهکاری برای پاسخگویی به نیاز جمعیت شهری رقم زد.
اما این مسیر با شروع جنگ تحمیلی در دهه ۱۳۶۰ با رکود مواجه شد. اولویتهای کشور به سمت دفاع و تأمین نیازهای اولیه تغییر پیدا کرد و بازار مسکن نیز از این بحران تاثیر پذیرفت. با پایان جنگ و ورود به دوران دولت سازندگی در دهه ۱۳۷۰، دوباره پروژههای عمرانی و ساختوساز با حمایت دولت رشد یافت و صنعت انبوهسازی وارد فاز توسعهای تازهای شد.
در همین سالها، گسترش بازارهای مالی و نیاز به جذب سرمایهگذاری در حوزه مسکن، زمینه ورود صنعت انبوهسازی به بازار سرمایه را فراهم کرد. اولین شرکت انبوهسازی که بهصورت رسمی وارد بورس ایران شد، شرکت سرمایهگذاری ساختمان ایران بود که با نماد وساخت در سال ۱۳۷۷ و پس از اخذ مجوزهای لازم از بانک مرکزی و سازمان بورس و اوراق بهادار، در تابلوی اصلی بازار اول بورس تهران پذیرفته شد.
در نهایت، در سال ۱۳۸۴ صنعت انبوهسازی بهعنوان یک گروه مستقل در بورس تعریف شد که شامل شرکتهایی فعال در حوزههای ساخت و فروش مسکن، توسعه شهری، پروژههای عمرانی و سرمایهگذاریهای ملکی میشد. از آن زمان تا کنون، شاخص این گروه در بورس ایران نوسانات متعددی را تجربه کرده که عمدتاً متأثر از عواملی نظیر نرخ تورم، سیاستهای اقتصادی، تحریمها و تصمیمات کلان دولت در بخش مسکن بوده است. نخستین اوج تاریخی شاخص گروه انبوهسازی، در دیماه ۱۳۹۲ رقم خورد.
انبوهسازی چیست؟
انبوهسازی به فرآیند برنامهریزیشدهای در ساختوساز گفته میشود که با هدف تولید تعداد زیادی واحد ساختمانی بهصورت همزمان، یکپارچه و با استفاده از استانداردهای فنی و مدیریتی انجام میشود. این مدل ساختوساز بهطور خاص در پاسخ به نیاز گسترده بازار مسکن، افزایش بهرهوری منابع، کاهش هزینههای ساخت و تسریع زمان تحویل پروژهها توسعه یافته است.
انبوهساز کیست؟
انبوهساز، شخص حقیقی یا حقوقی دارای صلاحیت حرفهای است که توانایی مدیریت کامل یک پروژه ساختمانی بزرگ را از مرحله طراحی تا اجرا و بهرهبرداری دارا میباشد. بهعبارتی دیگر، انبوهساز کسی است که میتواند بهصورت مستقل یا با همکاری تیمهای تخصصی، پروژههایی را با حجم بالا و در چارچوب مقررات ملی ساختمان، استانداردهای فنی و مقررات شهرداریها اجرا نماید. همچنین برای اینکه یک شرکت یا فرد بهعنوان انبوهساز رسمی شناخته شود، لازم است از طریق مراحل قانونی در نظام مهندسی، صلاحیتهای لازم را کسب کرده و به ثبت رسیده باشد. در غیر این صورت، فعالیت آنها در حوزه انبوهسازی غیر مجاز تلقی خواهد شد.
مرجع صدور مجوز شرکتهای انبوهسازی
صدور مجوز فعالیت برای شرکتهای انبوهسازی در ایران تحت نظارت وزارت راه و شهرسازی انجام میشود. نهاد مسئول در این زمینه، معاونت مسکن و ساختمان این وزارتخانه است که از طریق دفتر سازمانهای مهندسی و تشکلهای حرفهای، فرآیند صدور و نظارت بر مجوزها را هدایت میکند.
مرجع اجرایی مستقیم برای صدور مجوز، ادارات کل راه و شهرسازی استانها هستند که بهعنوان واحدهای استانی عمل کرده و مجوز فعالیت شرکتهای انبوهساز را صادر میکنند. این فرآیند در سطح ملی نیز توسط ستاد مرکزی دستگاه اجرایی (کشوری) با شناسه ملی 14000179924 ثبت و پیگیری میشود.
بهطور خلاصه، هر شرکت متقاضی انبوهسازی باید درخواست خود را به اداره کل راه و شهرسازی استان محل فعالیت ارائه دهد تا پس از بررسی صلاحیتها، مجوز رسمی فعالیت در حوزه ساختوساز انبوه صادر شود.
شرایط تاسیس شرکت انبوهسازی
انبوهسازی یک فعالیت تخصصی در زمینه ساخت مسکن و ساختمانهای بزرگ است که میتواند توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی انجام شود. برای تاسیس شرکت یا شروع فعالیت به عنوان انبوهساز، شرایط زیر باید به طور کامل و دقیق رعایت شود.
۱- صلاحیت فنی و تخصصی
- اشخاص حقیقی: باید دارای پروانه اشتغال به کار مهندسی، کاردانی یا تجربی در یکی از رشتههای مندرج در قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان باشند.
- شرکتها: باید اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل با تحصیلات مرتبط و سابقه حرفهای مرتبط در حوزه ساختوساز داشته باشند. همچنین برای انجام فعالیتهای طراحی، اجرا یا طرح و ساخت، باید از مهندسان دارای صلاحیت قانونی استفاده شود یا خود شرکتها دارای «صلاحیت مضاعف» مطابق قانون نظام مهندسی باشند.
۲- سابقه حرفهای و عملکرد موفق
- افراد و شرکتها باید سابقه اثبات شده و موفق در اجرای پروژههای انبوه مسکن یا ساختمان داشته باشند.
- سابقه شامل اجرای پروژههای با مقیاس و کیفیت مشابه و مستندسازی دقیق فعالیتها و رضایت کارفرمایان است.
۳- توان مالی و مدیریت منابع
- شرکتها باید توان مالی کافی برای تامین منابع پروژههای انبوه را داشته باشند.
- این توانایی با ارائه مدارک مالی معتبر مانند ترازنامه حسابرسی شده، صورتهای مالی و اسناد تسهیلات بانکی اثبات میشود.
- مدیریت موثر منابع مالی و برنامهریزی دقیق از عوامل حیاتی موفقیت شرکت است.
۴- تجهیزات و توانمندی فنی
- شرکت باید دارای تجهیزات و ماشینآلات مناسب و بهروز مانند ماشینآلات سنگین، تجهیزات ساختوساز و فناوریهای مرتبط باشد.
- نیروی انسانی متخصص شامل مهندسان مجرب، مدیران پروژه کارآزموده و کارگران ماهر باید در اختیار داشته باشد تا پروژهها به صورت کیفی و به موقع اجرا شوند.
۵- رعایت استانداردها و مقررات
- تمامی فعالیتها باید مطابق مقررات ملی ساختمان و استانداردهای بینالمللی مانند ISO 9001 (مدیریت کیفیت)، ISO 14001 (مدیریت زیستمحیطی) و OHSAS 18001 (ایمنی و بهداشت شغلی) انجام شود.
- شرکت باید مجوزها و گواهینامههای استاندارد مربوطه را اخذ کند تا کیفیت و ایمنی پروژهها تضمین شود.
۶- مهارتهای مدیریت پروژه
- توانایی برنامهریزی، زمانبندی، کنترل هزینهها و مدیریت منابع انسانی و مالی در اجرای پروژههای بزرگ، از الزامات حیاتی شرکت است.
- ارائه طرحهای جامع مدیریتی و اجرایی برای پروژههای آتی نشاندهنده تسلط شرکت بر فرآیندهای انبوهسازی است.
۷- مجوزها و پروانههای قانونی
- شرکت باید کلیه مجوزهای لازم برای فعالیت در زمینه ساختوساز را از مراجع ذیربط اخذ کند.
- در صورت نیاز، مجوزهای زیستمحیطی و سایر مجوزهای تخصصی نیز باید تامین شود.
- این مجوزها پس از تایید مراجع مربوطه مانند سازمان برنامه و بودجه و نهادهای نظارتی به شرکت اعطا میشود.
۸- استفاده از فناوریهای نوین
- به کارگیری فناوریهای جدید و بهروز در فرآیند ساخت و ساز برای افزایش کیفیت، کاهش هزینه و بهبود سرعت اجرای پروژهها ضروری است.
- این موضوع شامل استفاده از نرمافزارهای تخصصی، ماشینآلات مدرن و متدهای بهینه در مدیریت ساخت است.
۹- مستندسازی و تضمین کیفیت
- شرکت باید سوابق کامل پروژههای انجام شده، شامل قراردادها، گزارشهای فنی، ارزیابی کیفیت و رضایت مشتریان را مستند و ارائه دهد.
- تامین جنبههای آسایشی، رفاهی و کارکردی ساختمانها، همچنین طراحی مناسب فضاهای داخلی از لحاظ کمی و کیفی از الزامات مهم در پروژههای انبوه است.
مدارک لازم جهت تشخیص صلاحیت و اخذ پروانه انبوهسازی
برای دریافت پروانه فعالیت در زمینه انبوهسازی، شرکتها و اشخاص حقوقی باید مدارک زیر را به مراجع ذیربط ارائه دهند.
۱- مدارک تحصیلی
مدارک تحصیلی مدیرعامل، اعضای هیئت مدیره و شرکای شرکت باید ارائه شود تا صلاحیت علمی و تخصصی آنها احراز گردد.
۲- اسناد ثبت شرکت
شامل روزنامه رسمی تاسیس شرکت، اساسنامه و آگهی ثبت شرکت در اداره ثبت شرکتها و مالکیت صنعتی. همچنین باید اطمینان حاصل شود که موضوع فعالیت شرکت، انبوهسازی یا خدمات مرتبط با ساختوساز باشد.
۳- مستندات سرمایه شرکت
مدارک مربوط به میزان سرمایه غیرنقدی و نقدی شرکت یا سهامداران باید تحویل داده شود تا توان مالی شرکت بررسی شود.
۴- مدارک تسهیلات بانکی
ارائه اسناد و مستندات مربوط به تسهیلات و اعتبارات دریافتی از بانکها به منظور اثبات توانایی مالی و مدیریت جذب سرمایه.
۵- سوابق پروژهها
مستنداتی که نشاندهنده مشارکت شرکت در پروژههای ساختوساز انبوه باشد، شامل قراردادها، گزارشهای عملکرد و تأییدیههای ناظر یا کارفرما.
۶- وضعیت تسهیلات و وامها
ارائه مدارکی دال بر تعیین تکلیف وامها و تسهیلات بانکی دریافتی از اهمیت ویژهای برخوردار است.
۷- کیفیت طرحها و رعایت مقررات
مدارکی که تایید کننده کیفیت طرحهای اجرا شده باشد و نشان دهد پروژهها مطابق با مقررات ملی ساختمان و با استفاده از فناوریهای نوین مثل سبکسازی و بهینهسازی مصرف انرژی انجام شدهاند.
۸- پیشرفت و تحویل به موقع پروژهها
مدارکی که گویای اجرای به موقع و مطابق برنامه پروژههای قبلی شرکت باشد، از جمله گزارشات زمانی و مستندات تحویل
۹- پروانه اشتغال مجریان
برای دریافت پروانه مضاعف، شرکت باید پروانه اشتغال به کار مهندسان مجری ساختمان را داشته باشد.
شرایط احراز صلاحیت اشخاص حقوقی بر اساس ماده ۲ دستورالعمل
- تحصیلات مدیرعامل، اعضای هیئت مدیره و شرکای شرکت
- سابقه حرفهای شرکت و مدیران آن در زمینه ساختوساز
- توان مالی شرکت و مهارت در جذب و مدیریت سرمایه
- کیفیت و مطلوبیت پروژههای انجام شده و عملکرد موفق شرکت در پروژههای پیشین
- ثبت رسمی و قانونی شرکت همراه با مدارک تاسیس و اساسنامه که موضوع انبوهسازی یا خدمات مرتبط را پوشش دهد
شرایط فعالیت انبوهسازان حقیقی
- دارای پروانه اشتغال به کار مهندسی، کاردانی یا تجربی در رشتههای مرتبط با قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان باشند.
سابقه کاری مرتبط و مستند در پروژههای انبوه ساخت داشته باشند. - توانایی مدیریت منابع مالی و جذب سرمایه را به اثبات برسانند، از جمله ارائه صورتهای مالی، ترازنامه حسابرسیشده و مستندات جریان نقدی شرکت یا شخص حقیقی.
- وضعیت مالیاتی روشن و بدون بدهیهای کلان داشته باشند.
شرایط تخصصی صلاحیت اشخاص حقوقی
ارزیابی تخصصی شرکتهای انبوه سازی بر اساس چند عامل کلیدی انجام میشود که این عوامل به صورت کمی و کیفی ارزیابی شده و مجموع آنها امتیاز نهایی شرکت را مشخص میکند.
- تحصیلات مدیران: تحصیلات اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل در رشتههای مرتبط با ساخت و ساز (عموماً رشتههای مهندسی) با ضریب بالا در امتیازدهی لحاظ میشود.
- سوابق کاری و حرفهای: تجربیات موفق و مستندات پروژههای قبلی شرکت و مدیران، شاخص مهمی در ارزیابی است
- توان مالی و مدیریتی: شرکت باید سرمایه و تجهیزات کافی داشته باشد و توان مدیریت تامین و جذب منابع مالی را اثبات کند.
- عملکرد و کیفیت پروژهها: کیفیت ساخت، رعایت مقررات ملی ساختمان، تحویل به موقع پروژهها و رضایت کارفرمایان در ارزیابی عملکرد شرکت موثر است.
- ثبت و اساسنامه شرکت: شرکت باید رسماً ثبت شده و اساسنامه آن فعالیتهای انبوه سازی را به طور صریح پوشش دهد.
رتبه گرید شرکتهای انبوه سازی
رتبهبندی یا گرید شرکتهای انبوه سازی، فرایندی است که به منظور تعیین صلاحیت، توانمندی و اعتبار شرکتها در حوزه ساخت و ساز انبوه توسط مراجع رسمی، از جمله معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری انجام میشود. هدف اصلی این رتبهبندی، تضمین کیفیت خدمات، افزایش اطمینان کارفرمایان و بهرهبرداران و ایجاد رقابت سالم میان شرکتها است.
شاخهها و دستهبندی رتبهبندی شرکتها
رتبهبندی شرکتها در بخشهای متنوعی انجام میشود که هر شرکت بر اساس نوع فعالیت خود در یکی از این دستهها ارزیابی میشود. هر بخش دارای معیارهای اختصاصی برای ارزیابی و امتیازدهی است که با توجه به نوع فعالیت شرکت متفاوت است.
- پیمانکاران
- مشاوران
- شرکتهای انفورماتیک
- شرکتهای EPC (مهندسی، تامین و ساخت)
- انبوهسازان
شرایط عمومی دریافت رتبه
- ثبت رسمی شرکت در سازمان ثبت شرکتها و ارائه آگهی تاسیس در روزنامه رسمی.
- عدم وجود ممنوعیت یا سابقه سوء پیشینه حرفهای برای شرکت و مدیران آن.
- مدیران شرکت نباید کارمند دولت باشند.
- سابقه کاری مرتبط و مفید مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره طبق آییننامههای مصوب.
- برخورداری از امتیاز تحصیلی و فنی مناسب اعضای هیئت مدیره و کادر فنی.
این شرایط پایه برای تضمین قانونی بودن و صلاحیت کلی شرکتها است.
معیارهای امتیاز دهی توان مالی و فنی
در فرایند امتیازدهی، بخش توان مالی و فنی اهمیت ویژهای دارد که شامل موارد زیر است که مجموع این امتیازات تعیینکننده رتبه شرکت در پایههای مختلف است.
- سرمایه و تجهیزات شرکت (امتیاز متناسب با هر میلیارد ریال سرمایه)
تسهیلات و اعتبارات بانکی دریافت شده - مشارکتهای مالی با اشخاص حقیقی و حقوقی دیگر
- ضمانتنامههای بانکی ارائه شده
سرمایهگذاریهای قبلی و وضعیت بازپرداخت تسهیلات - کیفیت و موفقیت پروژههای قبلی تایید شده توسط مراجع نظارتی
استفاده از فناوریهای نوین در ساخت (مانند سبکسازی، بهینهسازی مصرف انرژی) - بازپرداخت به موقع و کامل تعهدات مالی و تسهیلات بانکی
تعیین پایه و صدور پروانه اشتغال سازندگان حقوقی
در فرآیند ارزیابی و صدور مجوز برای شرکتهای انبوهساز (سازندگان حقوقی)، شرکتها بر اساس امتیازات کسبشده در شاخصهایی نظیر سوابق اجرایی، توان فنی و مهندسی، سوابق بیمهای، توان مالی و مدارک تخصصی، در چهار پایه صلاحیت دستهبندی میشوند: پایه ۳، پایه ۲، پایه ۱ و پایه ارشد. حداقل امتیاز لازم برای هر پایه به شرح زیر است.
- پایه ۳: حداقل ۳۰ امتیاز
- پایه ۲: حداقل ۴۵ امتیاز
- پایه ۱: حداقل ۶۵ امتیاز
- پایه ارشد: حداقل ۸۵ امتیاز
پروانههای صادرشده برای سازندگان حقوقی معمولا دارای اعتبار سهساله هستند. دامنه فعالیت شرکتها نیز با توجه به پایهای که کسب کردهاند تعیین میشود. شرکتهای دارای پایه ۳ تنها مجاز به فعالیت در استان محل صدور پروانه هستند، در حالی که شرکتهای دارای پایههای ۲، ۱ و ارشد میتوانند در سطح ملی (سراسر کشور) فعالیت نمایند.
شرایط و محدودیتهای سازندگان حقیقی
افراد حقیقی نیز میتوانند به عنوان انبوهساز در حوزه مسکن فعالیت کنند. شرایط احراز صلاحیت برای آنها شامل موارد زیر است.
- داشتن پروانه اشتغال به کار مهندسی، کاردانی یا تجربی در رشتههای مورد تایید قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان
- کسب حداقل ۵۰ درصد امتیازات پایه شرکتهای حقوقی برای اخذ پروانه
محدودیت در مدیریت حداکثر ۲۰ واحد مسکونی یا ۳۰۰۰ مترمربع زیر بنا در هر دوره زمانی - حوزه فعالیت فرد حقیقی محدود به استان صادرکننده پروانه است
محدودیت و حدود صلاحیت شرکتهای انبوهسازی
- مجوز فعالیت: شرکتهای انبوهساز باید پیش از هرگونه فعالیت، مجوز رسمی از مراجع ذیصلاح مانند وزارت راه و شهرسازی دریافت کنند. بدون این مجوز، اجرای پروژههای انبوهسازی مسکونی مجاز نیست.
- دامنه فعالیت مجاز: دارندگان مجوز انبوهسازی صرفاً مجاز به اجرای پروژههای بزرگ مسکونی هستند و اجازه فعالیت در پروژههای کوچک یا شخصیسازیشده را ندارند. این تفکیک برای تمرکز بر پروژههای کلان صورت گرفته است.
- رتبهبندی و پایه صلاحیت: شرکتها بر اساس شاخصهایی مانند سوابق اجرایی، توان مالی و نیروی متخصص، در چهار پایه صلاحیت دستهبندی میشوند.
- پایه ۳: حداقل ۳۰ امتیاز (فعالیت محدود به استان)
- پایه ۲: حداقل ۴۵ امتیاز
- پایه ۱: حداقل ۶۵ امتیاز
- پایه ارشد: حداقل ۸۵ امتیاز (امکان فعالیت کشوری)
- اعتبار پروانه فعالیت: پروانه صادره برای شرکتهای انبوهسازی معمولاً سه سال اعتبار دارد و پس از آن باید تمدید شود.
- الزام به اطلاعرسانی تغییرات: هرگونه تغییر در اعضای هیئتمدیره یا مدیریت شرکت باید حداکثر تا ۱۵ روز کاری به دبیرخانه مربوطه اطلاع داده شود؛ در غیر این صورت، شرکت مشمول پیگرد قانونی خواهد شد.
- محدودیتهای انبوهسازان حقیقی: سازندگان حقیقی (افراد بدون شخصیت حقوقی) تنها مجاز به ساخت حداکثر ۲۰ واحد یا ۳۰۰۰ متر مربع زیربنا هستند. فعالیت آنها به استان محل صدور پروانه محدود است. همچنین، حداقل امتیاز لازم برای احراز صلاحیت آنها معادل ۵۰٪ امتیاز مورد نیاز شرکتهای حقوقی در همان پایه است.
- پیشنیاز دریافت صلاحیت انبوه سازی: برای اینکه یک شرکت یا فرد بتواند به عنوان انبوهساز فعالیت کند، ابتدا باید شرکت مجری از نظام مهندسی شناخته شود. یعنی اول شرکت باید صلاحیت اجرای پروژههای ساختمانی را کسب کند و به صورت رسمی مجری باشد. بعد از اینکه مجری با صلاحیت مشخص شد، میتواند برای دریافت مجوز انبوهسازی اقدام کند و پروژههای انبوه مسکونی را اجرا نماید.
بازاریابی، فعالیت و درآمد در شرکتهای انبوهسازی
موفقیت شرکتهای انبوهسازی به ترکیب درستی از بازاریابی هدفمند، مدیریت حرفهای و توان مالی وابسته است. این شرکتها با تحلیل بازار، تبلیغات موثر و ایجاد اعتماد نزد مشتریان و سرمایهگذاران، جایگاه خود را تثبیت میکنند. فعالیت آنها شامل مهندسی، مدیریت پروژه، بازاریابی و مالی است. میزان درآمد نیز به حجم پروژهها، کیفیت اجرا، سرعت تحویل و جذب سرمایه بستگی دارد. راهاندازی چنین شرکتی نیازمند سرمایه کافی، مجوزهای لازم و شناخت کامل از بازار ساختوساز است.