آزمون نظام مهندسی عمران (ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی)

عمران - ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی

از مدتی پیش، دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان وزارت راه و شهرسازی اقدام به برگزاری آزمون‌های تخصصی در زمینه‌های مختلف مهندسی عمران کرده است. این آزمون‌ها تحت عنوان صلاحیت‌های «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» و «طرح و اجرای گود، پی و سازه نگهبان» برای دانش‌آموختگان رشته‌های مهندسی عمران و گرایش‌های مرتبط برگزار می‌شود. این آزمون‌ها به‌ویژه از سال 1400 به بعد در راستای ارتقای توانمندی مهندسان در زمینه طراحی و اجرای بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌ها و پروژه‌های عمرانی برگزار می‌شود. البته طبق گزارشات، داوطلبانی که در دوره‌های قبلی این آزمون‌ها پذیرفته شده‌اند، اذعان دارند که باوجود کسب امتیازات لازم، وزارت راه و شهرسازی به‌دلایل نامشخص از اعطای مجوزهای لازم به پذیرفته‌شدگان خودداری کرده است. این مسأله باعث نگرانی‌هایی در جامعه مهندسی کشور شده است.

تغییرات جدید در آزمون‌های نظام مهندسی

از سال 1400، صلاحیت جدید «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» به آزمون‌های نظام مهندسی اضافه شده است. این تغییر به دلیل لزوم ارتقای سطح تخصص مهندسان عمران در زمینه بهسازی لرزه‌ای و همچنین ضرورت به‌روز رسانی ساختمان‌های قدیمی با استانداردهای جدید، انجام شد. در کشور ایران، تعداد زیادی از ساختمان‌ها به‌ویژه ساختمان‌های قدیمی که عمرشان بیشتر از 50 سال است، در برابر زلزله و سایر حوادث طبیعی دارای ضعف‌های جدی هستند. این ساختمان‌ها اغلب در زمانی ساخته شده‌اند که مقررات ملی ساختمان و استانداردهای بهسازی لرزه‌ای به شکلی که امروزه وجود دارد، تدوین نشده بودند. بسیاری از این ساختمان‌ها به‌دلیل رعایت نکردن الزامات ایمنی و سازه‌ای در زمان ساخت، اکنون نیازمند بهسازی و ارزیابی دقیق هستند. در این راستا، نشریه 360 و دستورالعمل‌های مربوطه با هدف بهبود ایمنی ساختمان‌ها و کاهش خطرات احتمالی تدوین شده‌اند. در این دستورالعمل‌ها، روش‌های ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌ها بر اساس شرایط مختلف عملکردی (همچون عملکرد سازه‌ای و ایمنی در برابر آتش) و بر اساس نیاز به ارتقاء ایمنی برای سازه‌های موجود، طراحی شده‌اند. البته در برخی موارد، به دلیل محدودیت‌های اقتصادی یا فنی، ارتقاء کامل سطح ایمنی به سطح ساختمان‌های نوساز ممکن است غیرممکن باشد، اما تلاش بر این است که حداقل الزامات ایمنی تأمین شود تا از بروز خسارات شدید پیشگیری گردد. بر اساس اعلام سازمان مقررات ملی، داوطلبانی که در این آزمون‌ها شرکت می‌کنند.

با داشتن این سه شرط، مهندسان می‌توانند در آزمون «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» شرکت کرده و پس از قبولی، صلاحیت لازم برای طراحی و اجرای بهسازی لرزه‌ای را کسب کنند. آزمون‌های تخصصی «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» در حوزه مهندسی عمران به‌ویژه در گرایش‌های زلزله و سازه، آزمون‌هایی بسیار چالش‌برانگیز و دشوار هستند. این آزمون‌ها به‌دلیل نیاز به دانش فنی بالا در زمینه ارزیابی ساختمان‌ها در برابر زلزله، طراحی بهسازی و اجرای آن‌ها، از پیچیدگی‌های زیادی برخوردار است. بسیاری از مهندسانی که در این دوره‌ها شرکت کرده‌اند، تأکید دارند که این آزمون‌ها به‌طور جدی به ارتقای دانش فنی آن‌ها کمک کرده است. 

  1. مدرک تحصیلی: داوطلبان باید دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری در رشته عمران و گرایش‌های مرتبط با سازه یا زلزله باشند.
  2. صلاحیت محاسبات: داوطلبان باید دارای حداقل صلاحیت پایه دو در زمینه محاسبات سازه‌ها باشند.
  3. صلاحیت نظارت یا اجرا: علاوه بر داشتن مدرک تحصیلی و صلاحیت محاسبات، داوطلبان باید دارای صلاحیت نظارت یا اجرا در پایه یک باشند.

ضرورت ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌ها

بسیاری از ساختمان‌ها در طول عمر خود ممکن است به دلایل مختلف نیازمند بهسازی و ارزیابی مجدد باشند. این دلایل می‌توانند شامل تغییر کاربری ساختمان‌ها، افزایش بارهای وارده، تغییرات شرایط محیطی، ضعف در طراحی یا اجرای اولیه، یا حتی وقوع حوادث طبیعی نظیر زلزله باشند. از آنجا که ساختمان‌ها در طول چرخه حیات خود ممکن است با تغییرات مختلفی مواجه شوند، ضرورت اجرای عملیات بهسازی لرزه‌ای در این شرایط بیشتر احساس می‌شود. بهسازی لرزه‌ای علاوه بر اینکه به‌منظور افزایش ایمنی ساختمان‌ها در برابر نیروهای ناشی از زلزله انجام می‌شود، به حفظ عمر مفید ساختمان و بهبود عملکرد آن نیز کمک می‌کند. از سوی دیگر، بهسازی لرزه‌ای نیازمند رعایت مقررات خاص و حضور مهندسان با صلاحیت در فرآیند طراحی و اجرای این عملیات است. در این راستا، مقامات ذی‌صلاح در وزارت راه و شهرسازی و سایر نهادهای مرتبط، اقدام به تدوین و ابلاغ دستورالعمل‌های مختلفی کرده‌اند تا به مهندسان کمک کند تا بتوانند ساختمان‌ها را طبق استانداردهای روز دنیا ارزیابی و بهسازی کنند. در این زمینه، مبحث بیست‌و‌سوم تحت عنوان «ارزیابی و بهسازی ساختمان‌های موجود» به‌منظور نظرخواهی و ایجاد ضوابط لازم جهت ارزیابی ساختمان‌ها منتشر شد که نقش مهمی در بهبود وضعیت ایمنی ساختمان‌های کشور دارد.

از سال 1400، صلاحیت جدید «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» به آزمون‌های نظام مهندسی اضافه شده است. این تغییر به دلیل لزوم ارتقای سطح تخصص مهندسان عمران در زمینه بهسازی لرزه‌ای و همچنین ضرورت به‌روز رسانی ساختمان‌های قدیمی با استانداردهای جدید، انجام شد. در کشور ایران، تعداد زیادی از ساختمان‌ها به‌ویژه ساختمان‌های قدیمی که عمرشان بیشتر از 50 سال است، در برابر زلزله و سایر حوادث طبیعی دارای ضعف‌های جدی هستند. این ساختمان‌ها اغلب در زمانی ساخته شده‌اند که مقررات ملی ساختمان و استانداردهای بهسازی لرزه‌ای به شکلی که امروزه وجود دارد، تدوین نشده بودند. بسیاری از این ساختمان‌ها به‌دلیل رعایت نکردن الزامات ایمنی و سازه‌ای در زمان ساخت، اکنون نیازمند بهسازی و ارزیابی دقیق هستند. در این راستا، نشریه 360 و دستورالعمل‌های مربوطه با هدف بهبود ایمنی ساختمان‌ها و کاهش خطرات احتمالی تدوین شده‌اند. در این دستورالعمل‌ها، روش‌های ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌ها بر اساس شرایط مختلف عملکردی (همچون عملکرد سازه‌ای و ایمنی در برابر آتش) و بر اساس نیاز به ارتقاء ایمنی برای سازه‌های موجود، طراحی شده‌اند. البته در برخی موارد، به دلیل محدودیت‌های اقتصادی یا فنی، ارتقاء کامل سطح ایمنی به سطح ساختمان‌های نوساز ممکن است غیرممکن باشد، اما تلاش بر این است که حداقل الزامات ایمنی تأمین شود تا از بروز خسارات شدید پیشگیری گردد. بر اساس اعلام سازمان مقررات ملی، داوطلبانی که در این آزمون‌ها شرکت می‌کنند.

با داشتن این سه شرط، مهندسان می‌توانند در آزمون «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» شرکت کرده و پس از قبولی، صلاحیت لازم برای طراحی و اجرای بهسازی لرزه‌ای را کسب کنند. آزمون‌های تخصصی «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی» در حوزه مهندسی عمران به‌ویژه در گرایش‌های زلزله و سازه، آزمون‌هایی بسیار چالش‌برانگیز و دشوار هستند. این آزمون‌ها به‌دلیل نیاز به دانش فنی بالا در زمینه ارزیابی ساختمان‌ها در برابر زلزله، طراحی بهسازی و اجرای آن‌ها، از پیچیدگی‌های زیادی برخوردار است. بسیاری از مهندسانی که در این دوره‌ها شرکت کرده‌اند، تأکید دارند که این آزمون‌ها به‌طور جدی به ارتقای دانش فنی آن‌ها کمک کرده است. 

  1. مدرک تحصیلی: داوطلبان باید دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری در رشته عمران و گرایش‌های مرتبط با سازه یا زلزله باشند.
  2. صلاحیت محاسبات: داوطلبان باید دارای حداقل صلاحیت پایه دو در زمینه محاسبات سازه‌ها باشند.
  3. صلاحیت نظارت یا اجرا: علاوه بر داشتن مدرک تحصیلی و صلاحیت محاسبات، داوطلبان باید دارای صلاحیت نظارت یا اجرا در پایه یک باشند.

دستورالعمل بهسازی لرزه‌ای و استانداردهای ملی

یکی از مهم‌ترین سندهای فنی در زمینه بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌ها، دستورالعمل بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌های موجود است که تحت شماره 360 در سال 1392 به‌طور رسمی منتشر شد. این دستورالعمل به‌عنوان مرجع آزمون «ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی»، راهنمایی‌های جامع و کاملی را در خصوص ارزیابی و بهسازی ساختمان‌ها با توجه به الزامات استانداردهای ملی ارائه کرده است. در این دستورالعمل، ضوابطی برای ارزیابی سازه‌های موجود در برابر بارهای مختلف از جمله زلزله، باد، آتش‌سوزی و سایر حوادث طبیعی ارائه شده است و روش‌های بهسازی لرزه‌ای بر اساس شرایط ویژه کشور ایران مورد بررسی قرار گرفته است. این دستورالعمل بر اساس مطالعات و تحقیقات علمی انجام‌شده در دو دهه اخیر و همچنین بهره‌گیری از تجارب داخلی و بین‌المللی تدوین شده است و هدف آن ارتقای ایمنی ساختمان‌ها، به‌ویژه ساختمان‌های قدیمی، است. این دستورالعمل به سازه‌ها و سیستم‌های ایمنی ساختمان‌های موجود کمک می‌کند تا با رعایت الزامات و مقررات جدید، عملکرد بهتری در برابر نیروهای لرزه‌ای داشته باشند و ایمنی در برابر سایر خطرات افزایش یابد.

مبانی بهسازی و وظایف مهندسین دارای صلاحیت

ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌های موجود از آن دسته مسائلی است که در مواجهه با شرایط خاص جغرافیایی و لرزه‌ای کشور ما اهمیت ویژه‌ای دارد. این فرایند در راستای ارتقاء عملکرد ساختمان‌ها در برابر نیروهای زلزله به‌ویژه در مناطقی با ریسک زلزله بالا و همچنین در ساختمان‌های قدیمی یا با کاربری‌های خاص، انجام می‌شود. هدف از ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای، افزایش ایمنی ساختمان‌ها، حفظ عملکرد مناسب در زمان وقوع زلزله و کاهش خطرات جانی و مالی است.

  • مرور گردش کار و الزامات ارزیابی و بهسازی ساختمان‌های موجود‌: در آغاز هر پروژه بهسازی لرزه‌ای، ضروری است که یک بررسی دقیق از وضعیت موجود ساختمان به عمل آید. این بررسی شامل مطالعات و ارزیابی‌هایی است که باید با مشارکت تیم طراحی و کارفرما انجام شود. ویژگی‌های فنی ساختمان، اطلاعات تاریخی و شرایط جغرافیایی آن باید در این مرحله به‌طور کامل ارزیابی شوند. همچنین، توجه به استانداردهای ملی و بین‌المللی مانند استاندارد ۲۸۰۰ ایران و دستورالعمل‌های بهسازی لرزه‌ای، از الزامات مهم این فرایند است.
  • ارزیابی وضعیت موجود ساختمان:‌ برای شناسایی و ارزیابی وضعیت موجود ساختمان، بازرسی‌های میدانی و بررسی مستندات موجود ضروری است. این بازرسی‌ها باید شامل ارزیابی مقاومت سازه‌ای، شالوده‌ها، پی‌ها، اجزای غیرسازه‌ای و همچنین شرایط محیطی و زلزله‌ای محل پروژه باشد. این فرایند کمک می‌کند تا نقاط ضعف سازه شناسایی شده و راه‌کارهای بهسازی دقیق‌تری پیشنهاد گردد. علاوه بر این، تحلیل دقیق وضعیت موجود ساختمان در ارتباط با نیازهای بهره‌بردار و کارفرما و همچنین ملاحظات اقتصادی و اجتماعی به انتخاب صحیح هدف بهسازی کمک خواهد کرد.
  • انتخاب هدف بهسازی لرزه‌ای: انتخاب هدف بهسازی لرزه‌ای باید بر اساس شناسایی دقیق نیازهای بهره‌بردار، اهمیت ساختمان و همچنین شرایط محیطی آن صورت گیرد. هدف بهسازی ممکن است شامل افزایش ظرفیت سازه‌ای، بهبود عملکرد لرزه‌ای در برابر بارهای زلزله یا تطبیق عملکرد ساختمان با الزامات جدید آیین‌نامه‌ها باشد. به‌طور کلی، هدف نهایی از بهسازی، افزایش ایمنی ساختمان‌ها و حفظ عملکرد مناسب در زمان وقوع زلزله است. انتخاب هدف باید مطابق با نتایج ارزیابی‌های اولیه و بر اساس استانداردهای فنی انجام شود و در نهایت پس از ارائه گزارش فنی به تایید کارفرما برسد.
  • نیاز یا عدم نیاز به بهسازی لرزه‌ای: در برخی موارد، ساختمان‌ها ممکن است نیازی به بهسازی لرزه‌ای نداشته باشند. به‌طور خاص، ساختمان‌هایی که مطابق مستندات موجود و بر اساس آخرین ویرایش استاندارد ۲۸۰۰ طراحی و ساخته شده‌اند، معمولاً نیازی به ارزیابی مجدد یا بهسازی ندارند، مگر آنکه تغییرات قابل توجهی در شرایط آن‌ها، مانند تغییر در درجه اهمیت، سطح خطر زلزله یا تغییرات در کاربری و بهره‌برداری ساختمان، رخ داده باشد. در این شرایط، ارزیابی و بهسازی ممکن است ضروری باشد تا از ایمنی ساختمان در برابر زلزله‌های جدید و تغییرات شرایط استفاده اطمینان حاصل شود.
  • انتخاب روش ارزیابی و بهسازی:‌ روش‌های ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای به دو دسته کلی ساده و تفصیلی تقسیم می‌شوند. روش ساده معمولاً برای ساختمان‌هایی که شرایط طراحی ساده‌ای دارند و الزامات پیچیده‌ای برای بهسازی آن‌ها وجود ندارد، استفاده می‌شود. این روش می‌تواند شامل تحلیل‌های اولیه و بررسی‌های سریع باشد. در مقابل، روش تفصیلی برای ساختمان‌هایی با طراحی پیچیده‌تر یا آن‌هایی که به دقت بیشتری در تحلیل و ارزیابی نیاز دارند، به‌کار می‌رود. در این روش، تحلیل‌های دقیق‌تر انجام می‌شود و تمام جزئیات سازه‌ای و غیرسازه‌ای مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.
  • طراحی بهسازی لرزه‌ای و ارزیابی آن: پس از انتخاب روش مناسب ارزیابی و بهسازی، طراحی برای مقاوم‌سازی ساختمان انجام می‌شود. این طراحی باید بر اساس تحلیل‌های دقیق از سازه و نیازهای بهسازی، به‌ویژه از نظر مقاوم‌سازی در برابر زلزله صورت پذیرد. طرح بهسازی باید از طریق مدل‌های تحلیلی به‌دقت ارزیابی شود تا مطمئن شویم که هدف بهسازی برآورده می‌شود. در صورتی که هدف بهسازی تأمین نشده باشد، باید روش‌های انتخابی اصلاح و بازنگری شوند تا به نتیجه مطلوب برسیم. در صورت تأمین هدف بهسازی، مدارک فنی شامل نقشه‌ها و دستورالعمل‌های اجرایی باید تهیه شوند.
  • بهسازی ویژه و موضعی: بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌ها ممکن است به‌طور ویژه یا موضعی صورت گیرد. در بهسازی ویژه، نسبت به بهسازی معمولی، عملکرد بالاتری برای ساختمان در نظر گرفته می‌شود. این نوع بهسازی ممکن است شامل افزایش سطح عملکرد لرزه‌ای یا استفاده از سطوح خطر بالاتر برای مقابله با زلزله‌های شدیدتر باشد. بهسازی موضعی به‌طور ویژه برای اجزای خاص ساختمان مانند دیوارها یا ستون‌ها انجام می‌شود و باید از تغییرات نامناسب یا کاهش عملکرد کلی ساختمان جلوگیری کند. در این نوع بهسازی، باید توجه شود که تغییرات موضعی موجب نامنظم شدن یا افزایش آسیب‌پذیری ساختمان نشود.
  • سطوح عملکرد سازه‌ای و غیرسازه‌ای: در ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای، سطوح عملکردی اجزای سازه‌ای و غیرسازه‌ای اهمیت ویژه‌ای دارند. سطوح عملکردی اجزای سازه‌ای به شش دسته اصلی تقسیم می‌شوند، از جمله قابلیت استفاده بی‌وقفه، ایمنی جانی، آستانه فروریزش و سطوح عملکرد میانی مانند خرابی محدود یا ایمنی جانی محدود. در حالی که برای اجزای غیرسازه‌ای نیز پنج سطح عملکرد وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به خدمات رسانی بی‌وقفه و ایمنی جانی اشاره کرد. این سطوح به‌طور دقیق به نحوه طراحی و بهسازی اجزای مختلف ساختمان در برابر نیروهای زلزله کمک می‌کنند.
  • راهبردهای بهسازی لرزه‌ای: برای رسیدن به هدف بهسازی، راهبردهایی مختلفی وجود دارند که می‌توانند به صورت منفرد یا ترکیبی مورد استفاده قرار گیرند. این راهبردها شامل اصلاح اجزای سازه‌ای با عملکرد نامناسب، کاهش بی‌نظمی در ساختمان، افزایش سختی و مقاومت سازه، استفاده از سیستم‌های جداساز لرزه‌ای، سیستم‌های غیرفعال اتلاف انرژی، یا حتی تغییر کاربری ساختمان‌ها می‌شوند. به‌کارگیری این راهبردها به‌طور همزمان و هماهنگ، موجب ارتقاء عملکرد ساختمان در برابر زلزله و برآورده شدن اهداف بهسازی خواهد شد.
  • تحلیل خطر و تعیین زلزله تعیین‌کننده:‌ در فرایند ارزیابی و بهسازی لرزه‌ای، تحلیل خطر زلزله و تعیین شتاب طرح از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این تحلیل‌ها از طریق مدل‌سازی و استفاده از داده‌های لرزه‌شناسی صورت می‌گیرد و به کمک آن‌ها می‌توان خطرات مربوط به وقوع زلزله در نواحی مختلف را ارزیابی کرد. انتخاب نرم‌افزار مناسب برای انجام این تحلیل‌ها و بررسی دقیق حساسیت نتایج به منابع عمده عدم قطعیت از جمله موارد کلیدی در این فرآیند هستند.

نحوه برگزاری آزمون نظام مهندسی ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی

این آزمون به صورت تستی چهار گزینه‌ای برگزار می‌شود. طبق تمامی آزمون‌های نظام‌مهندسی دارای نمره منفی نیز است. این آزمون نیز به صورت جزوه باز است و تنها تفاوت آن با سایر آزمون‌های نظام مهندسی حدنصاب قبولی در آزمون است. حدنصاب قبولی در آزمون نظام‌ مهندسی ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی ۶۰ درصد است.

منابع آزمون نظام مهندسی ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی

لیست منابع همواره در حال آپدیت است (آخرین آپدیت ۱۴۰۳/۷/۱۴)

منابع آزمون نظام مهندسی ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی

نکاتی که در مورد منابع آزمون باید به آن‌ها توجه شود به شرح زیر است:

نمونه سوالات ۱۰ دوره اخیر رشته عمران (ارزیابی، طرح و اجرای بهسازی)